آشوب‌گران چه می‌خواهند؟

آشوب‌گران چه می‌خواهند؟ 

به دنبال انقلاب مخملی در ایران

تالیف: رضا سراج

تا قبل از اعلام نتایج انتخابات، کمتر کسی قبول می‌کرد که میرحسین موسوی اتوبان لشکرکشی و تهاجم کسانی است که قصد براندازی نظام را دارند؛ اما اکنون که میرحسین و عوامل اصلی هدایت‌کننده و کنترل‌کننده او نقاب از چهره برانداخته‌اند و آشوب و اغتشاش را جانشین تسلیم به رأی مردم کرده‌اند دیگر فهم این نکته سخت نخواهد بود که: موج سبز میرحسین و حامیان و هادیان او تدارک یک انقلاب رنگی دیگر در ایران است.

فعالیت‌ها و اقدامات جریان‌ها و گروه‌های مختلف سیاسی در دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بیش از آنکه عرصه رقابت در طرح و اندیشه‌ها باشد به محاکمه دولت نهم تبدیل شده بود؛ محاکمه‌ای که اکنون با آشوب خیابانی و تلاش برای تکرار حادثه کوی دانشگاه وارد مرحله دیگری شده است.

انقلاب مخملی

هنوز انتخابات به پایان نرسیده بود. بسیاری از مردم در صف‌های طولانی پشت صندوق‌های رأی منتظر بودند تا رأی خود را به صندوق بیندازند.

در همین حال یکی از کاندیداها پشت تریبون آمد و اعلام کرد: «برنده قطعی انتخابات، با درصد آرای بسیار زیاد، اینجانب هستم». این جمله علی‌رغم بسیاری از اتفاقاتی که پیش از آن روی داده بود، به‌تنهایی و بسیار نرم آغازگر رخدادهای تلخ پس از انتخابات سال 88 شد.

اتفاقاتی که پیش و پس از انتخابات 22 خرداد 88 در کشور روی داد، از هر منظری که مورد بررسی قرار می‌گیرد، زوایای جدیدی از برنامه‌ریزی‌ها و سازماندهی‌های گسترده درباره آن آشکار می‌شود.